Tal día coma hoxe, un 25 de abril de 1974, o pobo luso tomaba as rúas de forma acompasada, con tesón, azos e valentía. Tomaban as rúas para rachar co réxime salazarista e instaurar unha república democrática. Tomaban as rúas co incríbel poder dunha canción que calara no máis fondo do seus corazóns… Por ese motivo basta con dicir: Grândola, vila morena.

A revolução do ordem

O tempo foi fracasso
As ideas foram sucesso
Os mortos e represaliádos,
tinham sido força no silêncio.

As rúas foram tomadas
Nos olhos brilhava novo começo
De cor tinham aprendido,
canção de luta, sem mesmo medo.

-Elevemos os punhos ó céu!
Não calemos! não retrocedamos!-
a nossa voz e nossos berros
quebrarão o silêncio.

O silêncio repressivo,
o silêncio do povo vermelho,
as palavras que não foram ditas,
por medo a serem de ar verdadeiro.

Quebremos então com ele…
revolução de ordem…
revolução de sonhos vermelhos…